Integracja sensoryczna - czym się zajmuje i kiedy warto się nią zainteresować

Integracja sensoryczna to proces neurologiczny, polega on na odbiorze przez mózg informacji pochodzących ze wszystkich zmysłów.

Mózg rozpoznaje je, interpretuje, segreguje oraz łączy ze sobą wykorzystując przy tym wcześniejsze doświadczenia, w celu stworzenia adekwatnej reakcji organizmu.

Ujmując wprost proces Integracji sensorycznej można powiedzieć, że bodźce docierające do układu nerwowego to swego rodzaju „pożywienie dla mózgu”, które pozwala na prawidłowe kierowanie ciałem i umysłem. Integracja sensoryczna, która ujawnia się w ruchu, mowie a także zabawie, jest fundamentem integracji sensorycznej niezbędnej podczas czytania, pisania oraz we wszelkich procesach związanych z zachowaniem.

Kiedy mowa o słabej integracji sensorycznej?

Nikomu nie udaje się w pełni zintegrować procesów sensorycznych.  Jednak jeśli mózg nie radzi sobie z integracją bodźców, pojawia się problem wpływający na jakość życia. Dzieci, które charakteryzują się słabą integracją sensoryczną już we wczesnym dzieciństwie ujawniają następujące objawy m.in. przewracają się, pełzają siadają później niż rówieśnicy. W okresie przedszkolnym dziecko wykazuje mniejszą sprawność ruchową, nie zawsze wybiera takie same zabawki jak rówieśnicy, czasami niszczy różne przedmioty, a także częściej niż inne dzieci ulega wypadkom. Takie zachowania są wynikiem nieprawidłowego przetwarzania sensorycznego.  

Dziecko nie jest w stanie zintegrować wszystkich informacji dochodzących z uszu, oczu, dłoni i ciała, a to skutkuje dalszymi niepowodzeniami już na poziomie edukacyjnym.

Rodzicu jeśli zadajesz sobie pytania:

• Dlaczego moje dziecko nie może usiedzieć na miejscu?
• Dlaczego moje dziecko ma problem z zakładaniem skarpetek? 
• Dlaczego moje dziecko jest sfrustrowane i dlaczego mu nic nie wychodzi, chociaż się jest inteligentne?
• Dlaczego wspólne posiłki kosztują nas tyle nerwów?
  
  bądź jeśli zauważysz, że Twoje dziecko:
• jest bardzo płaczliwe w przedszkolu, mimo że w innych sytuacjach nie ma problemów z rozstaniem z rodzicami. 
• jest niespokojne, drażliwe i impulsywne. 
• nie wykonuje poleceń. 
• wciąż się rusza i nie potrafi usiedzieć w miejscu przez dłuższą chwilę. 
• wychodząc na plac zabaw zaczyna biegać i nie chce robić niczego innego. 
• nie lubi huśtawek, karuzeli, zabaw w piaskownicy. 
• nie chce brać udziału w zabawach ruchowych i stoi z boku. 
• nienaturalnie silnie domaga się czynności i zabaw związanych z obracaniem się, huśtaniem, ślizganiem, podskakiwaniem.
• wciąż się potyka, uderza o inne przedmioty. 
• "wyrywa się”, gdy ktoś chce je przytulić. 
• unika zabawy z innymi dziećmi i trudno nawiązuje przyjaźnie. 
• ma chorobę lokomocyjną. 
• je tylko wybrane pokarmy, a nawet zdarza mu się mieć odruchy wymiotne przy jedzeniu?
• nie chce myć zębów.
• krzyczy bez wyraźnego powodu.
• kopie, szczypie lub popycha inne dzieci bez wyraźnego powodu. 
• nagle rzuca się na podłogę lub ścianę. 
• wciąż myli prawą i lewą nogę. 
• unika kontaktu wzrokowego. 
• nie inicjuje pierwsze kontaktu  

warto te objawy skonsultować ze specjalistą integracji sensorycznej.

Anna Roguszka

Centrum Edukacji i Terapii w Punkt